Bennie stout

14 jaar geleden begonnen in de tweede week van Maart de opnames van Bennie Stout in het Zuiderzee Museum in Enkhuizen. Voor mij de mooiste Sinterklaasfilm vol prachtige herinneringen.

De film speelt zich af in Enkhuizen, met opnames in het Zuiderzeemuseum, de haven en het Snouck van Loon huis. De aankomst van Bennie’s vader per stoomtrein werd gefilmd bij de Museumstoomtram Hoorn Medemblik.

Bello, een stoomlocomotief uit 1914, had ik om 6 uur aangestoken. Als machinist deed ik eerst een dienstrit en keerde daarna snel terug naar station Twisk, dat voor de film de naam Enkhuizen kreeg. De stationsomgeving was gevuld met vrachtwagens, lampen, figuranten en een grote kraan met camera. Je wist niet wat je zag.

De eerste opnames waren van Bennie die met zijn trapauto voor de stoomlocomotief over de overweg reed. Eerst langzaam, zodat Bennie rustig de overweg over kon en daarna met hoge snelheid. In de film zien we de stoomtrein echt met een hoge snelheid vlak na Bennie de overweg over gaan, daar zit zogezegd een klein knipje. Voor die snelheid hadden we een aanloop nodig en reden we een heel eind terug. Via de walkie talkie kwam het sein, gauw nog wat scheppen kolen op het vuur en Bello kwam echt met donderend geweld op gang. De overweg raasden we over, een geweldige ervaring met de toen al 97 jarige locomotief.

Voor de aankomst van Bennie’s vader hadden we rijtuigen mee. De scène was in het donker, met sneeuw en stoom uit de rijtuigen. De stoomverwarming was aangesloten om de rijtuigen te verwarmen en zo langs de rijtuigen voor de film allemaal stoom te zien. Het stoppen op het juiste punt zonder noodremming was echt een kunst. We stonden tussen de landerijen en zagen station Twisk helemaal in het licht. En toen begon het echt te sneeuwen, de camera zoefde langs de stoomlocomotief, Bennie riep naar zijn vader en overal kringelde stoom. Toen ik even in de rijtuigen bij de figuranten ging kijken zag ik allemaal knalrode gezichten. In de rijtuigen was het meer dan 30 graden, mooi die kringelende stoom…

Na al dit stoomgeweld mocht ik als figurant op de stoomboot meedoen. De aankomst van Sinterklaas in Enkhuizen. We werden gegrimeerd in het kerkje in het Museum. Op de boot wachtte we op de enige echte Sinterklaas. Bram kwam aan boord. We kenden elkaar, maar hij wist niet dat ik meedeed. Na wat opnames was er een pauze. Ditske gaf me het boek en een bevriende piet zijn staf. “Goh Sinterklaas, de staf mag ook wel een keer gepoetst worden,” zei ik. Sinterklaas keek me aan, kneep in zijn ogen en stak zijn hand uit, “dag Mark!” Een ijzersterk geheugen!

We praatten over snavelbekstaffen die ik maakte. Hij wilde zijn staf graag houden en vroeg of deze niet kwijt kon raken in Zwaag. Later nam Bram afscheid als adviseur. De opmerking over zijn staf was daarvoor bedoeld. Bijzonder, als je dit later bedenkt. De staf nam hij zelf mee naar huis. Een jaar later schreef hij het boek “Sinterklaas bestaat”, met mijn foto en een stukje tekst erbij. De eikelstaffen vond hij lelijk en ik moet zeggen, hij had een goede smaak.

Bennie Stout, een prachtige film vol bijzondere ontmoetingen.